Przez wiele lat byłam dyrektorem małej wiejskiej szkoły, w której chciałam poprawić warunki nauczania. Poszukiwałam więc różnych możliwości zdobywania dodatkowych środków na to, żeby w szkole więcej się działo. Taka też była idea przyświecająca powstaniu naszego stowarzyszenia. Potem poszło, wszystko nabrało rozmachu. Jako stowarzyszenie od 10 lat prowadzimy regionalne przedszkole „Górolicki”. Powstało ono z dotacji i to był super start, bo dostaliśmy pieniądze na wyposażenie i dwa lata funkcjonowania. Mogliśmy więc działać i rozwijać się. Z czasem nasze wychowawczynie przedszkola, zwłaszcza jedna, zaczęły pracować z dziećmi bardzo innowacyjną metodą. Rodzice, widząc pozytywne zmiany w podejściu do wychowania przedszkolnego, poddali pomysł kontynuacji dalszej edukacji. Zaczęliśmy wspólnie myśleć, jak to zrobić, żeby ta otwartość edukacyjna była kontynuowana nadal po ukończeniu przedszkola.
Tak powstała inicjatywa alternatywna Górska Wioska Edukacyjna. Jednak mieliśmy trudności z wynajęciem odpowiednich obiektów. Planowaliśmy przytulić się z naszą gromadką do jakiejś innej szkoły, by uniknąć procedur związanych z wymagania strażackimi i sanepidowskimi. Zarejestrowanie szkoły pozwoliłoby utrzymywać ją po części z subwencji a po części z czesnego. To się jednak nie udało, więc wraz z rodzicami tych dzieci podjęliśmy decyzję, że będziemy działać w ramach edukacji domowej. Początki były partyzanckie. Zorganizowaliśmy masę spotkań, szkoleń, była wiara w moc i konieczność działania takiej szkoły. I działamy – wspieramy rodziców, którzy zdecydowali się na edukację domową. Zajęcia odbywają się u mnie w domu, który po moim przejściu na emeryturę, również jest siedzibą organizacji. Formalnie te dzieci zapisane są do innych szkół wybranych przez rodziców, prowadzących edukację domową. U nas zdobywają wiedzę.
Jako stowarzyszenie realizowaliśmy wiele ciekawych i innowacyjnych projektów. Niektóre z nich, choćby Małopolskie Talenty- powiat tatrzański… , realizowaliśmy przez kilka lat. Był to projekt dedykowany uczniom zdolnym, do którego dobieraliśmy odpowiednio przeszkolonych nauczycieli. O zakwalifikowaniu uczniów do projektu decydował wynik testów diagnostycznych z czterech kompetencji kluczowych. Mieliśmy w tym projekcie ponad 600 uczniów z 19 szkół z naszego regionu. Prowadzenie zajęć dodatkowych w soboty to było duże wyzwanie logistyczne. Dzieciaki dowoziliśmy busami z całego powiatu tatrzańskiego..
Stowarzyszenie posiada znaczący dorobek. Zrealizowaliśmy 38 projektów i zadań publicznych na kwotę ponad 3 mln złotych, w których wzięło udział ponad 4 tys. osób. Większość tych działań inicjuję i realizuję przy wsparciu mojej córki Justyny Zabrzewskiej, która jest skarbnikiem w naszym stowarzyszeniu, jest też inicjatorką i pomysłodawczynią zajęć przedszkolnych i Górskiej Wioski oraz Barbary Franosz, wieceprezeski.
Teraz, kiedy od trzech lat jestem na emeryturze, działam już pełną parą w stowarzyszeniu, bo wcześniej, jako dyrektor musiałam dzielić swój czas między te dwa podmioty. Zaczęłam też z większą intensywnością działać na rzecz seniorów. Widzę ogromną potrzebę takich inicjatyw. Wiele osób, które zakończyły aktywność zawodową jest wyobcowanych, czują się pozostawione na marginesie. W naszej ofercie mamy sporo warsztatów rękodzielniczych, edukacyjnych, zielarskich oraz ekologicznych skierowanych do seniorów. Wszystko to oczywiście w zgodzie z naszą podhalańską tradycją.
Zapraszam i zachęcam seniorów na spotkania, wyjazdy literackie, udział warsztatach rekodzielniczych, itp. To działa, często otrzymuję telefony z pytaniami, co jeszcze będzie?, kiedy następne spotkanie?. To są bardzo aktywizujące inicjatywy. Jak mi się uda zdobyć na to środki z projektu, to fajnie. Jak nie, to staramy się zrobić wolontariacko, ale zrobić. Wyjątkowym zainteresowaniem cieszy się inicjatywa wolontariacka „Dzierganie na Polanie” – spotkanie z robótkami ręcznymi na Rusinowej Polanie, nad Zalewem Czorsztyńskim organizowane przy współpracy z Urzędem Gminy Poronin który zapewnił przewóz osób.
Udało nam się pozyskać środki na Podhalańskie Centrum Wolontariatu, które pełni rolę pośredniczącą pomiędzy potrzebującymi pomocy a osobami gotowymi podjąć się tej pomocy udzielać. Zależy mi na tym, aby szerzyć ideę wolontariatu, otwarcia się na potrzeby drugiego człowieka, aby społeczność lokalna miała przestrzeń do działania w warunkach, w których nie ma środków finansowych na inicjatywy, w których z jednej strony są potrzeby z drugiej zaś osoby chcące dzielić się swoim czasem – dawać cząstkę siebie. Podejmujemy działania społeczne, aby wolontariusze mogli służyć innym w miarę swoich chęci i możliwości. Wydarzenie, które było swego rodzaju sprawdzianem była niedawny piknik w ramach Dnia Godności Osób Niepełnosprawnych intelektualnie W pikniku wzięło udział ok. 200 osób, . Nasi wolontariusze spisali się na medal. Ponadto wspierają zbiórki charytatywne, spotkania na warsztatach terapii zajęciowej i w domu dziecka. Wspomagają wydarzenia organizowane w ramach naszej działalności statutowej np. ostatnio warsztaty w ramach projektu „Inspirowane naturą – motywy roślinne oraz zwierzęce w kulturze i sztuce Podhala dawniej i dziś” program EtnoPolska 2024.
Krystyna Zabrzewska
Stowarzyszenie Rozwoju Podtatrza
Działamy od 2008 roku i jesteśmy zrzeszeniem pasjonatów, którzy chcą rozwijać siebie i swój region. W naszych szeregach są ludzie różnych profesji: nauczyciele, sportowcy, aktywiści społeczni i miłośnicy naszego folkloru. Pomysłów na rozwój mamy mnóstwo, dlatego tworzymy projekty, poszukujemy ludzi z charyzmą, którzy pomagają nam osiągnąć nasze cele. Środki na ich realizację owych projektów pozyskujemy z różnych źródeł: środki publiczne, środki prywatne, konkursy jak i własna działalność gospodarcza. Nie lubimy się nudzić, więc cały czas działamy. E-mail: stowarzyszenie-oswiatowe@wp.pl
