„Skala interwencji państwa w gospodarkę, z jaką mamy do czynienia w ciągu ostatnich dwóch miesięcy, przekroczyła wszystko, co zdarzyło się dotąd w dziejach rynkowego kapitalizmu. Państwo bowiem, działając z moralnych i politycznych pobudek, po prostu zakręciło niemal z dnia na dzień kurek z rynkową podażą (zaiste John Keynes nie mógłby sobie nawet wyobrazić niczego podobnego). Po czym rządy zaczęły z sobą rywalizować o to, kto będzie w stanie wtłoczyć w unieruchomiony biznes więcej państwowych kapitałów, tak by nie zamarł on raz na zawsze” – pisze Jan Rokita w „Teologii Politycznej”, jednym z ciekawszych ośrodków polskiej inteligencji.
„Z całą pewnością kraje, które administracyjnie zablokowały na wiele tygodni podaż swoich gospodarek, nie odbudują jej szybko bez silnego impulsu rynkowej wolności”.
„Ludzie biznesu, niezależnie od swych ideowych afiliacji, dobrze wiedzą, że pompowaniem państwowych pieniędzy można, owszem, pobudzić rynkowy popyt (tak jak wymyślił sobie niegłupio Keynes), ale nie da się poruszyć wyhamowanej sztucznie maszynerii produkcji i usług. I tu właśnie tkwi zagadkowy paradoks najbliższej przyszłości. W epoce kompromitacji idei liberalnych i wielkiego wołania o państwo, o nowe regulacje i dochód gwarantowany, tylko postawienie na wolność, deregulację i niskie podatki daje szanse na szybką rekonwalescencję. Dlatego fascynujące jest dzisiaj pewne pytanie z dziedziny czystej, hobbesowskiej z ducha polityki. Brzmi ono: które spośród dotkniętych zarazą narodów ulegną tępo i bezwładnie mainstreamowemu klimatowi epoki? A które dadzą prym swej politycznej żądzy potęgi i pragmatycznie podążą szlakiem liberalnej rekonstrukcji?” – pyta Jan Rokita w felietonie na łamach „Teologii Politycznej”.
WARTO PRZECZYTAĆ: https://teologiapolityczna.pl/jan-rokita-liberalizm-albo-smierc-felieton
