Układ został podpisany przez Rosję, Prusy i w kolejności przez Austrię 17 lutego 1772 r. Jest to pierwszy z trzech rozbiorów, które doprowadziły do 123 lat, kiedy Polski nie było na mapie świata. Inicjatorem rozbioru były Prusy, które uzyskały Warmię, województwo pomorskie, malborskie i chełmińskie bez Gdańska i Torunia oraz tereny nadnoteckie.
Rosja zdobyła na wschód od Dźwiny i Dniepru: część Inflant i wschodnie ziemie Białorusi (łącznie 92 tysiące kilometrów kwadratowych i 1,2 mln mieszkańców). Austria zajęła południową część województwa krakowskiego i sandomierskiego oraz województwo ruskie. Kolejne rozbiory miały miejsce w 1792 i 1795 roku.
I rozbiór Polski odbył się bez oporu militarnego. Zmiany granic zostały zatwierdzone przez Sejm Rozbiorowy działający w latach 1773-1775, który obradował w asyście wojska rosyjskiego. Choć część posłów opozycji na czele z posłami Tadeuszem Reytanem i Samuelem Korsakiem starali się uniemożliwić zatwierdzenie rozbioru to już 18 września 1773 delegacja podpisała traktaty podziałowe z przedstawicielami mocarstw a 30 września sejm zatwierdził traktat podziałowy.
